Screw it. Let's do it.

Door Ruben  |  Leestijd 3 minuten

Het klinkt wat suf, na een jaar ontwikkeling en voorbereiding. Veel praten, veel nadenken en veel te veel analyseren. Als ondernemen snel handelen is, heb ik nog een hoop te leren. Maar het onderzoek kroop langzaam maar zeker voort, tot ik werkelijk voor de keus kwam. Doen of niet doen?
 


Final Investment Decision wordt dat genoemd, FID. In mijn economenleven schrijf ik het regelmatig op en discussieer erover met collega’s. Dat is makkelijk, praten over een abstracte planning en gevolgen waar ik niet zelf mijn ballen op het blok leg. 

Nu is dat wel anders. Het voelt wel anders tenminste. In het kort: het voelt! Hoop, twijfel, vrees, ambitie en inspiratie. Alles een beetje door elkaar. Niks voor een ervaren risico avers persoon. Of juist wel? Risico’s kun je ook altijd positief benaderen. Dan noem je het een kans.
 
Screw it, let’s do it. Zo opgeschreven lijkt het vol vastberadenheid en wilskracht. Maar je kan het ook uitleggen als iemand die van de hoge duikplank springt, puur en alleen omdat er 20 mensen achter hem staan en de weg terug via het trappetje nog vervelender is. Ik zal wel zoals altijd in het veilige midden hiervan zitten.
 
Ik vind het een grote stap. En soms zijn grote stappen nemen leuk. Soms ook wat minder. Als je grote stappen neemt weet je niet waar je uitkomt. Daarbij, met grote stappen kies je ook duidelijk richting. En sluit je dus andere zaken uit.
 
Waarom duurde het zo lang voordat ik eindelijk ga starten? Ik kwam erachter dat ik nog niet tevreden genoeg was over het allerbelangrijkste. Het product. Terwijl ik bezig was met een website, fotoshoot, logistiek en allerlei andere randzaken merkte ik dat ik er niet meer lekker inzat. De basis was nog niet goed. Samples vielen tegen, en duurzame foefjes zoals recycled garen bleken niet te werken.
 
Dus heb ik al het andere even uitgezet en ben me op nieuwe samples en het testen daarvan gaan concentreren. Veel meningen vragen, nog meer meningen terugkrijgen, passen, proberen en vergelijken. Verbeteringen doorvoeren aan de boord, het label en de knopen. Het lijkt simpel een overhemd maar ook daar heb ik duidelijk nog veel te leren.
 
En nu? Nu staat er een shirt en een collectie waar ik volledig achtersta. Shirts die ik zelf graag draag en waar de kwaliteit van afspat. Daarbij kan ik eenvoudig claimen dat dit de meest duurzame overhemden ooit gemaakt zijn. Alleen maar natuurlijke materialen. Biologisch katoen, geteeld met een minimum aan water. Eerlijke arbeid in de hele keten. Recycling na gebruik. Optimaliseren op drie gebieden: fair materials, fair production en fair chain. Dat noem ik duurzaam zoals het woord ooit bedoeld was. Zorgen dat we het een stuk langer op deze aarde uithouden.
 
Dat is waar het me vanaf het begin om ging. De kledingwereld verbeteren. Dat is het doel. Weg met de miljarden liters pesticiden. Weg met kinderarbeid en de uitbuiting van kwetsbaren. Weg met de verspilling van natuurlijke grondstoffen. Dat bezien is de stap die ik nu ga nemen nog maar een hele kleine.
 
Binnenkort te verkrijgen: SKOT sustainable shirts!

---