De angst van Rutte, Asscher en Wilders

Door Ruben  |  Leestijd 3 minuten

Het was een natte week in Nederland. Grijs. Ik word er een beetje treurig van. Benieuwd hoe dit uitwerkt op pakweg Rutte, Asscher en Wilders. Zouden zij ook een beetje treurig worden van slecht weer? Of mag je van zulke mensen verwachten dat ze zich alleen met belangrijke zaken bezighouden?

Nou, dat valt volgens mij wel mee. 

Rutte stond flink in de schijnwerpers. Een diner naar Amerikaans model waarin hij de gevierde boy mocht spelen. Heel journalistiek Nederland vond het fantastisch. Logisch natuurlijk, want het was een Correspondents Dinner. Wie spuugt er nou op een nieuw gekregen speeltje, ook nog iets wat repeterend kan zijn en waar je zelf mooie sier mee kan maken? Alle politici waren ook positief. Dat kwam omdat het volk positief was, en de politici vertolken de stem van het volk. Ook logisch dus.
​ 
Ik blijf het maar raar vinden. Prima dat het gebeurt, maar dat het daarna zo enorm wordt opgeblazen? Prima om humor te tonen en een wat menselijker kant van politiek te laten zien, maar laten we alsjeblieft daarna weer met belangrijke zaken bezig gaan. 

Zoals de open brief van Asscher op Facebook. Hij vroeg, ook op een wat humoristische toon, om wat meer respect en inhoud in de reacties op zijn functioneren. Jammer is dat de ondertoon veel serieuzer is. Los van het feit of het verstandig is of niet dat hij reageert, laat hij zien dat er een hoop mensen zijn die blinde woede hebben en hem hiervan de schuld geven. Dat is volgens mij wel een beetje veel eer voor Asscher, die vast zijn best doet maar toch niet verantwoordelijk is voor (het gevoel van) jarenlange terloorgang van Nederland. 

Naast Asscher en Rutte liet natuurlijk ook Wilders zich horen. Hij begon over een revolte wanneer hij niet mocht gaan regeren als hij de grootste partij zou worden. Ik dacht dat ik hem zoiets (in iets minder scherpe bewoordingen want ook Wilders leert bij) vier jaar geleden ook al heb horen roepen. Het is volgens mij voorbarig om zoiets te roepen, een beetje uitdagend zelfs. Maar ja, dat is de kern van zijn populistische politiek. Wilders is zeker een stuk agressiever geworden, en omdat ik hem als de perfecte spreekbuis van de (domme) meerderheid van het volk zie, zijn wij ook een stuk agressiever geworden. 

Banger dus eigenlijk. 

Waar zijn we nu precies bang voor? Waarom voelen we ons bedreigd? En waarom geven we anderen daarvan de schuld, en vinden we onszelf allemaal het slachtoffer? Waarom weten we heel goed wat er allemaal mis gaat, en wie de schuld heeft? Waarom wordt het stil als er gevraagd wordt om oplossingen, om corrigerend gedrag, om durf om de situatie wat breder en dieper dan alleen vanuit het eigen belang te bekijken? Ook Asscher geeft een eenzijdig beeld (gitzwart, dat wel), waardoor hij de ruimte openlaat voor een nieuwe stortvloed aan kritiek. 

Het is een collectief gebrek aan zelfreflectie en een brede visie op de dingen. Wilders kan niet beter, Asscher kan veel beter. Het volk moet beter. 
​
In dat opzicht is Rutte de winnaar van de week, want goedkoop of niet, hij toont lef door iets nieuws te doen en door grappend te bewijzen dat hij wel weet wat zelfreflectie is.