Wat is Taoisme deel 7: de Tao voor kinderen

Deze week groot in het Nederlandse nieuws: er komt een rekentoets voor de middelbare school. Het niveau is al jaren veel te laag, we dreigen verder achterop te raken in het internationale speelveld. Rekenen is van levensbelang en dus moeten we scholieren verplichten een minimumniveau te halen. Het is voor hun eigen bestwil.

Ik weet eerlijk gezegd niet eens of ik dit een goed idee vind of niet. In mijn tijd was de rekenmachine nog niet zulk gemeengoed, en ik vond rekenen best leuk. Daarbij is het opleidingspakket veranderd voor de moderne scholier. Ze moeten ook leren omgaan met zaken als internet en social media. 

Wat ik vooral uit het bericht haal is het beeld dat een analytische eigenschap, rekenen, door alles en iedereen belangrijk wordt gevonden om te slagen in het leven. Het is een no-brainer. Wie goed kan rekenen, is slim en wie slim is, is goed voor Nederland. Zoiets. 

Ik weet ook niet eens of ik het oneens ben met dat beeld. 

Wat ik wel weet is dat de zaak in balans moet zijn. Rekenen is belangrijk, taal is belangrijk, historisch begrip is belangrijk, sociale vaardigheden zijn belangrijk. Maar de één is beter in rekenen, de ander beter in taal. In het ene beroep is historisch begrip belangrijk, in het andere zijn sociale vaardigheden belangrijk. Alles tegelijk is teveel gevraagd, het gaat juist om de balans. 

Waarom leren we scholieren niet meer over deze balans?

Het vak levenskunde. Of het vak wereldleven.

Ik ken iemand die dat doet. Iemand die de eerste stap heeft gezet in de juiste richting. 

Roeland Schweitzer is bezig om de teksten van de Tao Te Ching, het basisboek voor het Taoisme, te vertalen voor kinderen. De Tao Te Ching spreekt in bloemrijke en dichterlijke taal over niets anders dan het ene en het andere, en de balans die hiertussen te vinden is. Zwart en wit, dag en nacht, taal en rekenen. Op een manier die kinderen aanspreekt. Eenvoudig, zacht en met voorbeelden uit hun belevingswereld. 

In mijn ogen is het een prachtig initiatief om kinderen kennis te laten maken met dit wijze en noodzakelijke levensbeeld. Laat ze lezen over gemeen en lief, vertel ze over het ritme van de natuur, leer ze over de balans tussen rekenen en taal. 

Er zijn 81 verzen van de Tao. Roeland is momenteel bij vers 22. Elke paar weken volgt er een nieuwe. Volg zijn avontuur via http://www.tekensvanleven.nl/ktaoindex.htm. 

Bijgaand het eerste vers van de Tao. Eerst een vrije vertaling voor de grote mensen, dan de vertaling door Roeland. Ik hoop ze uiteindelijk alle 81 te mogen lezen.

Tao vers 1: Alles is in beweging. (voor grote mensen)

De Weg is niet altijd dezelfde Weg
Alles wat een naam heeft is niet altijd hetzelfde
Hemel en aarde zijn zonder naam geboren
Het benoemde is enkel de moeder van alle dingen

Zonder verwachting zie je de essentie
Met verwachting zie je de manifestatie
Deze twee zijn een samengesteld paar, maar verschillen in naam
De verbondenheid is het grote mysterie
Mysterie in een mysterie, de deur naar het wonder


Tao vers 1: Het wonder van alles. (voor kinderen)

Waar komen de sterren vandaan? En de zon en de maan?
Waar komen de mensen vandaan? De kippen en de haan?
En de vogels, de vissen, de olifanten, de planten?
Stenen en tenen, water en later, vroeger en het licht?
Hoe is het gekomen, zijn het soms dromen, is dit een gedicht?

Ja, we kunnen erover praten, maar nooit over alles samen.

Want de hemel en de aarde, dat is echt veel!
De wind zucht en de vogels vliegen in de blauwe lucht,
kinderen spelen in een straat vol huizen en een kerk.
En alle mensen gaan naar hun dagelijks werk.
O jee, dat is veel meer dan je kunt zien.
Alles, meer dan je kunt bedenken, meer dan wij weten.
Veel meer dan je kunt vergeten.
Voor echt alles, daar zijn echt geen woorden voor.
Het is alle moeders tegelijk, het is oneindig rijk, zó veel.
Alles bij elkaar, dat kun je Tao noemen, of het grote geheel.

Een appel heeft een buitenkant en een binnenkant.
De schil, de buitenkant, die zie je meteen.
Daar kijk je niet doorheen, dus de pit, die kun je niet zien.
En in die pit zit een hele nieuwe appelboom verstopt.
De schil en de pit en de appel, ze horen bij elkaar. 
Het is een heel mooi geheel, net een wonder, helemaal klaar.
En in de pit zit later weer een pit, en daarin zit weer een pit.
Dat gaat maar door, het is een wonder, heel bijzonder, dit.